....
ساکت میشویم
و شبها را به روز
و روزها را به شب میرسانیم
و اتفاقات خودشان خواهند افتاد!
انسان روزی بزرگ خواهد شد!
این قدر بزرگ
که به خیانتهای بچه گانه اش...
به این همه تمدنهای والا اعتراف خواهد کرد!
خدا کند تا آن روز کشیشی مانده باشد و
انجیلی و
جایگاهی برای اعتراف... آمین !
ما هم صبر خواهیم کرد!
به قول خاله ها:
سختی زندگی...
فقط در همین صد سال اول زندگی است!
بعد همه چیز درست خواهد شد!
مطمئن باش!
هم چنان که من مطمئنم
و به همین دلیل است که اکنون
در دومین قوطی سیگار زرم را باز کرده ام!
از نوشته های مرحوم حسین پناهی از کتاب کابوسهای روسی